94/3/29
4:47 ص
این روزها در مقابل ذهن و دیدگانم
این جمله رژه می رود که :
شهـداء مـا شـرمنده ایم !
از خود و از کسانی که می گویند
و می نویسند می پرسم که :
که چه دسته گلی به آب داده ایم ؟!
چه کار کردیم که شرمنده شهداء شدیم ؟
چه کارهایی می شد انجام داد که انجام ندانش
ما را شرمند شهداء کرد ؟
و تا کی باید شرمنده بمانیم ؟
بازماندگان جنگ و همراهان شهداء
از زمان جنگ و بعد از آن تاکنون فریاد زده اند .
هر مناسبتی را بهانه قرار داده اند .
در اماکن و مجالس عمومی و خصوصی .
از شهـداء و راه شان ، از مردانگی و مرامشان .
از ایثار و شهامت شان .
از سیرت و صورت شهداء گفته اند .
وتا زنده اند بازهم می گویند و می نویسند .
حتی اگر عده ایی به مزاجشان خوش نیاید .
همان کسانی که نسل جهاد و شهادت از نیش
و کنایه هایشان در امان نبوده و نیستند .
هرچند به هر بهانه ایی به
« گیر کردن در زمان جنگ » متهم شوند .
اتهام از طرف دشمنان دوست نما
و دوستان بی بصیرت .
گاهی برای خودم یه چیزایی می نویسم . و بعضی مطالب را تو وبلاگم بارگذاری می کنم. وبلاگ نویس نیستم فقط دوست داشتم برای خودم وبلاگ داشته باشم.
ویژه...
